Το πρώτο δίμηνο του 2024 σηματοδοτείται από την όξυνση της επίθεσης της αστικής τάξης ενάντια σε όλο το εύρος των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά και από την αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας που βρίσκει την έκφρασή της στις μεγάλες πολύμορφες κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται αυτό το διάστημα. Η κυβέρνηση, προωθώντας σταθερά τους στόχους στρατηγικής σημασίας του εγχώριου κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, επιχειρεί να υλοποιήσει - προωθήσει με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς ένα ευρύ πλέγμα μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών, αρκετές από τις οποίες είναι προαπαιτούμενα στα πλαίσια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Η ολομέτωπη επίθεση της αστικής τάξης ενάντια στα λαϊκά στρώματα και το ξεδίπλωμα της ταξικής πάλης από τη μεριά του κινήματος εξελίσσονται μέσα σε ένα πλαίσιο παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε μια ευρύτατη γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια διαμέσου της Μέσης Ανατολής μέχρι τον Ινδικό ωκεανό και τη θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Συνεχίζεται αμείωτη η δολοφονική στρατιωτική επίθεση του κατοχικού κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, με τους δολοφονημένους Παλαιστίνιους να έχουν ξεπεράσει τις 30 χιλιάδες, προσλαμβάνοντας διαστάσεις μιας πραγματικής γενοκτονίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει ακόμα παραπέρα την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο και με την αποστολή της φρεγάτας «Ύδρα» στην πολεμική αρμάδα του ΝΑΤΟ στην Ερυθρά θάλασσα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου και γενικότερα των μονοπωλιακών ομίλων, στο όνομα δήθεν υπεράσπισης της «ελευθερίας του εμπορίου». Στην εμπλοκή αυτή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή η κυβέρνηση έχει την αμέριστη υποστήριξη των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, οι ηγεσίες και τα στελέχη των οποίων φωτογραφίζονται με πλατιά χαμόγελα δίπλα στον πρέσβη και σε εκπροσώπους του κοινοβουλίου του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ.

Την ίδια στιγμή οι αποφάσεις της ΝΑΤΟϊκής Συνόδου στο Βίλνιους, η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στην ευρωατλαντική συμμαχία και η προμήθεια σύγχρονων οπλικών συστημάτων στον ουκρανικό στρατό, σε συνδυασμό με την ένταση των επιθέσεων του ρωσικού στρατού, οδηγούν σε κλιμάκωση και σοβαρό κίνδυνο επέκτασης του πολέμου. Ξεδιπλώνονται και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις σχετικά με την αναγκαιότητα ή μη άμεσης προσφυγής σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία ή βαθύτερης εμπλοκής του ΝΑΤΟ στον πόλεμο. Αποκαλυπτικές στην κατεύθυνση αυτή ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Ε. Μακρόν που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στα πεδία μαχών στην Ουκρανία και την εντελώς απορριπτική στάση πάνω στο ίδιο ζήτημα του Γερμανού καγκελάριου Ο. Σολτς. Ο Γερμανός καγκελάριος μάλιστα «κάρφωσε» τους Βρετανούς και τους Γάλλους ομολόγους του, αποκαλύπτοντας ότι η παράδοση από αυτούς πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία συνοδεύεται από τη χρησιμοποίηση επί Ουκρανικού εδάφους Βρετανών και Γάλλων στρατιωτικών για τον προσδιορισμό και τον έλεγχο των σχετικών στόχων.

Ο δρόμος όμως της κυβέρνησης της ΝΔ «δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα», με δεδομένα την αναμενόμενη ύφεση στην Ευρωζώνη (ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας το 2024 αναμένεται να είναι χαμηλότερος από αυτόν που προβλέπει η κυβέρνηση) και τους ανταγωνισμούς στους κόλπους της αστικής τάξης (σχετικά με τη μοιρασιά των πακέτων της ΕΕ και του Ταμείου Ανάκαμψης και τον προσανατολισμό των επενδύσεων, την πορεία υλοποίησης των σχεδίων της λεγόμενης Πράσινης Ανάπτυξης και του τρόπου εκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών της χώρας, τους συμβιβασμούς με την αστική τάξη της Τουρκίας και άλλα ζητήματα). Σε αυτές τις συνθήκες, ζητούμενο και κριτήριο αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και κάθε αστικής κυβέρνησης, στους ρυθμούς προώθησης της πολιτικής της είναι, φυσικά, και η ικανότητά της να αμβλύνει ή και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία, σε συνθήκες που αυτή αντικειμενικά αυξάνεται.

Τα περιθώρια ελιγμών και ανοχής από τα λαϊκά στρώματα που διέθετε η κυβέρνηση της ΝΔ πριν ένα μόλις εξάμηνο, εξαιτίας του ποσοστού που κατέκτησε στις τελευταίες εκλογές και της βασανιστικής πορείας αναμόρφωσης του άλλου πόλου του αστικού πολιτικού συστήματος, της σοσιαλδημοκρατίας, φαίνεται να περιορίζονται, δίχως αυτό να σημαίνει ότι εξαντλούνται. Σανίδα σωτηρίας προς την κυβέρνηση αποτελεί η μεγάλη συναίνεση που απολαμβάνει από τα υπόλοιπα κόμματα, κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Τα βασικά αστικά κόμματα διαγκωνίζονται μεταξύ τους σχετικά με το ποιος, η κυβέρνηση της ΝΔ ή η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του 
ΠΑΣΟΚ, «δυναμιτίζει» τη συναίνεση.

Οι κούφιες αυτές αντιπαραθέσεις, που συγκαλύπτουν το στέρεο βάθρο της συμπόρευσης όλων τους με τον πυρήνα της αστικής πολιτικής, έγιναν φανερές σε μια σειρά πρόσφατα εμβληματικά νομοθετήματα: την καθιέρωση της επιστολικής ψήφου για τις ευρωεκλογές, την υπερψήφιση των στρατιωτικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού (για πρώτη φορά από το ΣΥΡΙΖΑ), την πλήρη στοίχιση με την κυβέρνηση στο νομοσχέδιο για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, προσδίδοντας έτσι στη ΝΔ εύσημα προοδευτικότητας.

Η συναινετική αυτή στάση των αστικών πολιτικών κομμάτων στην προωθούμενη πολιτική δεν μπόρεσε να αποτρέψει την έκφραση της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας για τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής στη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Η ενότητα του λαού, που εκφράζεται το διάστημα αυτό στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, συνιστά έκφραση της συμμαχίας των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των αγροτών, των επαγγελματιών βιοτεχνών και εμπόρων, των επιστημόνων, των φοιτητών και φοιτητριών, των μαθητών, των συνταξιούχων και αποτελεί παρακαταθήκη για την πιο αποφασιστική και συντονισμένη οργάνωση της πάλης το επόμενο διάστημα. Αναδείχτηκε περισσότερο ο κρίσιμος ρόλος του ΚΚΕ ως η πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ, για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Η συγκλονιστική απεργιακή κινητοποίηση στις 28 Φλεβάρη, επέτειο του εγκλήματος στα Τέμπη, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μπορούν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, ξεπερνώντας τους αστικούς σχεδιασμούς και τον υπονομευτικό ρόλο «συνδικαλιστικών» ηγεσιών, όπως της ΓΣΕΕ που για μια ακόμα φορά «διέπρεψε» στον απροκάλυπτο απεργοσπαστικό της ρόλο. Στο απεργιακό μέτωπο συμμετείχαν με αποφάσεις τους 37 Εργατικά Κέντρα, 22 Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα και πάνω από 300 πρωτοβάθμια Σωματεία. Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στους δρόμους δεκάδων πόλεων στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Η απεργία έδωσε την καλύτερη απάντηση στις βρώμικες μεθοδεύσεις συγκάλυψης του εγκλήματος και των πραγματικών αιτίων του από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν και υλοποιούν την πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου. Η εργατική τάξη και ο λαός στο σύνολό του τιμούν τους νεκρούς τους, τους 57 ανθρώπους, κυρίως νέα παιδιά, που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη, όχι με σιωπηλά μνημόσυνα, αλλά βροντοφωνάζοντας το σύνθημα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» και παλεύοντας για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Σημαντικό σταθμό στην οργάνωση της πάλης του λαϊκού κινήματος ενάντια στην πολιτική της αστικής τάξης και της ΕΕ αποτέλεσαν και οι μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών και κτηνοτρόφων με δεκάδες μπλόκα σε ολόκληρη την χώρα και με την κάθοδο των τρακτέρ και το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Συσπειρωμένοι στις αγωνιστικές Ομοσπονδίες και τους συλλόγους τους, διεκδίκησαν μέτρα για την ίδια τους την επιβίωση, κόντρα στις εξευτελιστικές τιμές, στην εκτόξευση του κόστους παραγωγής και στο ξεκλήρισμά τους από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ. Με τη μαζικότητα του αγώνα τους έδωσαν απάντηση και στις συκοφαντίες που εκτόξευαν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της περί «μειοψηφιών» και «υποκινούμενων» αγώνων και στην προσπάθεια καταστολής του αγώνα τους.

Στην περιοχή της Θεσσαλίας οι αγροτικές κινητοποιήσεις συνδέθηκαν και με τα προβλήματα που δημιούργησαν στην αγροτική παραγωγή και στις συνθήκες διαβίωσης οι τεράστιες καταστροφές από τις πλημμύρες του περασμένου φθινοπώρου, λόγω της διαχρονικής απουσίας έστω και στοιχειωδών αντιπλημμυρικών υποδομών. Οι χιλιάδες πλημμυροπαθείς σε πόλεις και χωριά της περιοχής δεν έχουν πάρει ακόμα ούτε τις πενιχρές αποζημιώσεις και βιώνουν καθημερινά προβλήματα λόγω της μη αποκατάστασης και το φόβο μιας νέας καταστροφής.

Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι έβγαλαν πολύτιμα διδάγματα από τους πολυήμερους αγώνες τους. Βρέθηκαν για μια ακόμα φορά αντιμέτωποι με τα όρια της αστικής πολιτικής που, την ίδια ώρα που διοχετεύει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στους κλάδους της μεταποίησης τροφίμων και των αλυσίδων του χονδρικού και λιανικού εμπορίου, απαιτεί από τους αγρότες να συμβιβαστούν με τα «στενά όρια» του δημοσιονομικού χώρου και του «εφικτού». Η κοροϊδία του «θα ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού» του Μητσοτάκη θα αντηχεί για καιρό στα αυτιά των αγροτών, όπως και τα ψίχουλα των 82 εκατομμυρίων για επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για 300 χιλιάδες αγρότες (τα οποία δεν είναι ούτε το 1/3 της επιστροφής που παίρνουν μια χούφτα εφοπλιστές) ή οι εξαγγελίες για το ρεύμα που το μόνο που εξυπηρετούν είναι η αύξηση των πωλήσεων των εταιριών φωτοβολταϊκών.

Οι μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, έως το Βέλγιο, τη Ρουμανία και την Πολωνία, αποδεικνύουν ότι κοινή ρίζα των προβλημάτων είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα υποστηρίζουν δίχως ταλαντεύσεις και η στρατηγική της λεγόμενης «γκριζοπράσινης» μετάβασης. Οι κατευθύνσεις αυτές επιβάλλουν περαιτέρω εμπόδια στις καλλιέργειες, την κτηνοτροφία, και ανατροπές στις ενισχύσεις-επιδοτήσεις των βιοπαλαιστών αγροτών προς όφελος των καπιταλιστών και των επιχειρηματικών ομίλων.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η άνοδος του φοιτητικού κινήματος με τους συνεχείς μαζικούς αγώνες του ενάντια στο νομοθετικό τερατούργημα για τη νομιμοποίηση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το νομοσχέδιο ίδρυσης «μη κρατικών πανεπιστημίων» αποτελεί μια βαθύτερη αντιδραστική τομή στα ζητήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Καταργεί τον ενιαίο τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, με την καθιέρωση διαφορετικής ελάχιστης βάσης εισαγωγής για κρατικά και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Όποιος έχει να πληρώσει δίδακτρα θα εισέρχεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση με προνομιακούς όρους, ενώ οι υπόλοιποι θα έρχονται αντιμέτωποι με πανελλαδικές εξετάσεις και άδικους «κόφτες». Η ακαδημαϊκή αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα σημάνει ουσιαστικά την ακαδημαϊκή αναγνώριση ακόμα και των πτυχίων των κολεγίων, μέσω της κύρωσης της συμφωνίας της Λισαβόνας. Παρά τα προπαγανδιστικά τερτίπια της κυβέρνησης περί «αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου», τα δικαιώματα των αποφοίτων των δημόσιων πανεπιστημίων θα συμπαρασυρθούν προς τα κάτω, ενώ θα γενικευθούν τα δίδακτρα και στα προπτυχιακά προγράμματα.

Οι φοιτητές και οι οικογένειές τους αντιλαμβάνονται πολύ καλά πού έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα τα δημόσια πανεπιστήμια η πολιτική των διαδοχικών κυβερνήσεων για τη «διασύνδεση» πανεπιστημίων - αγοράς, για την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, για τη δημιουργία «εθνικού πλαισίου προσόντων», για το διαβόητο «αυτοδιοίκητο» των πανεπιστημίων. Τα νιώθουν όλα αυτά στο επίπεδο μόρφωσης και στην τσέπη τους. Οι λαϊκές οικογένειες είναι αναγκασμένες να πληρώνουν για την προετοιμασία των παιδιών τους για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, στη συνέχεια για φοιτητική μέριμνα, στέγαση, αναλώσιμα, συγγράμματα, ή ακόμα πιο ύστερα για μεταπτυχιακά και σεμινάρια στον «αγώνα» για συλλογή «προσόντων». Η ίδρυση «μη κρατικών» - ιδιωτικών πανεπιστημίων αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα.

Σημείο αντιπαράθεσης με αστικές αντιορθολογικές και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις αποτέλεσε και το νομοθέτημα για τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ των ομόφυλων ζευγαριών και του δικαιώματος της τεκνοθεσίας που εκπορεύεται από αυτόν. Το ΚΚΕ τοποθετήθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο, με αναλυτική Απόφαση της ΚΕ του που περιλαμβάνεται στο παρόν τεύχος.

Στις σχετικές συζητήσεις στο αστικό κοινοβούλιο το ΚΚΕ ανέδειξε τις πραγματικές αιτίες πίσω από την προώθηση του σχετικού νομοθετήματος, που τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την προώθηση των ουσιαστικών δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών και που εξηγούν τη σύμπλευση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην υπερψήφιση του σχετικού νόμου. «Το ΚΚΕ δεν δίνει στην κυβέρνηση της ΝΔ το άλλοθι μιας επίπλαστης προοδευτικότητας, που της δίνουν οι υπόλοιπες συνιστώσες της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας και των ακολούθων της μέσα σε αυτήν την αίθουσα», όπως τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην ομιλία του που περιλαμβάνεται και αυτή στο παρόν τεύχος.

Το χρονικό αυτό διάστημα συνεχίστηκε και εντάθηκε, μέσα και από τις διαδικασίες του 4ου Συνεδρίου του, η κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ και η πορεία τού λίγο ως πολύ προδιαγεγραμμένου οργανωτικού, πολιτικού και ιδεολογικού εκφυλισμού του χώρου αυτού. Συνεχίζονται οι διεργασίες συνολικής αναμόρφωσης του ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά), αναμόρφωση που συνιστά αδήριτη αναγκαιότητα προκειμένου το αστικό πολιτικό σύστημα να στηρίζεται και σε ένα σχετικά ισχυρό εναλλακτικό πόλο αστικής διακυβέρνησης. Τα ίδια τα χαρακτηριστικά οπερέτας που σημάδεψαν το πρόσφατο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (ομιλίες του Κασσελάκη που θύμιζαν τηλε-ευαγγελιστές στις ΗΠΑ, σκηνοθετημένες διαδικασίες και «ψηφοφορίες»-μπάχαλο, συμμετοχή μη σύνεδρων στις διαδικασίες κτλ.) σηματοδοτούν μια συνολικότερη ιδεολογική - πολιτική αντιδραστικοποίηση όλων των αστικών πολιτικών κομμάτων, μια προσπάθεια «αμερικανοποίησης» του αστικού πολιτικού συστήματος με κόμματα των followers και του διαβόητου «αδιαμεσολάβητου», με λόμπυ και με ακόμα πιο άμεση παρέμβαση των επιχειρηματικών ομίλων στην ανάδειξη των κομματικών ηγεσιών και των υποψηφίων. Η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τίποτα δεν έχουν να προσμένουν από τους διάφορους επίδοξους «Μεσσίες» της σοσιαλδημοκρατίας ή από τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ 
αφού υλοποίησαν όλο το βρώμικο αντεργατικό έργο υπέρ του κεφαλαίου ως υπουργοί της κυβέρνησής του.

 

Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνει:

Στην ενότητα Ιδεολογία - Πολιτική:

– Την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τις επιπτώσεις του στα δικαιώματα των παιδιών».

– Την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη Βουλή για το νομοσχέδιο της Ν.Δ. σχετικά με τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, στις 15.2.2024. Συνοψίζει τα βασικά ζητήματα που αναδείχθηκαν στη σχετική δημόσια συζήτηση το τελευταίο διάστημα.

Στο αφιέρωμα στα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν:

– Τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Β. Ι. Λένιν.

– Την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «100 χρόνια Λένιν. Συνεχίζουμε στο δρόμο της ανατροπής. Για το σοσιαλισμό, την απάντηση για τον 21ο αιώνα». Αποτελεί μια συνοπτική παρουσίαση της σημασίας και της επικαιρότητας του έργου του Λένιν στη σύγχρονη εποχή.

– Τα τρία αποσπάσματα από έργα του Β. Ι. Λένιν, «Ο Ένγκελς για την σημασία της θεωρητικής πάλης», «Η πολιτική ζύμωση και το στένεμά της από τους οικονομιστές», «Πώς αναιρούσαν μερικοί “μαρξιστές” τον υλισμό το 1908 και πώς τον αναιρούσαν μερικοί ιδεαλιστές το 1710». Τονίζεται η αναγκαιότητα της πρωτοπόρας επαναστατικής θεωρίας για την ύπαρξη του επαναστατικού κινήματος και για την ικανότητα του κόμματος της εργατικής τάξης να παίξει τον πρωτοπόρο ρόλο του. Επισημαίνεται ότι η πάλη του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης δεν πρέπει να περιορίζεται στο οικονομικό πεδίο, στη διεκδίκηση καλύτερων όρων πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά αφορά πρωταρχικά την πολιτική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης, με την ανάπτυξη της πολιτικής της συνείδησης. Στη σημερινή εποχή της συστηματικής προώθησης από τα αστικά επιτελεία πολυποίκιλων αντιορθολογικών αντιλήψεων αποκτούν ξεχωριστή σημασία τα διδάγματα του Λένιν για την ανάγκη συστηματικής αντιπαράθεσης με τον ιδεαλισμό που αρνείται την ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας έξω και πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση.

– Την ομιλία του Ι. Β. Στάλιν «Για τον Λένιν», στη βραδιά που οργάνωσαν οι μαθητές της στρατιωτικής σχολής του Κρεμλίνου λίγες μέρες μετά το θάνατό του. Με γλαφυρό τρόπο και με χαρακτηριστικά παραδείγματα και γεγονότα δίνονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Λένιν ως ανθρώπου και ως πολιτικού, όπως τον έζησε στην κοινή τους πάλη από το 1903 ο ίδιος ο Στάλιν.

Στην ενότητα Διεθνείς εξελίξεις:

– Την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην 23η Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων στη Σμύρνη. Επισημαίνεται ο επείγων χαρακτήρας της επαναστατικής ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στο έδαφος της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της επίθεσης του κεφαλαίου.

– Την παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης» στην Κωνσταντινούπολη, με θέμα: «Δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Συμπεράσματα και πείρα για τους κομμουνιστές».

Στη Βιβλιοπαρουσίαση:

– Τη νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής με τίτλο Κ. Μαρξ: Αποτελέσματα της άμεσης διαδικασίας παραγωγής. Πρόκειται για το VI ανέκδοτο κεφάλαιο του 1ου τόµου Του Κεφαλαίου, που μεταφράζεται και εκδίδεται για πρώτη φορά.

Τέλος, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα από 1.1.2024 μέχρι 8.3.2024.