Οι γρήγορες εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, από την επέκταση του πολέμου και τα εντονότερα σημάδια της επερχόμενης κρίσης μέχρι τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική και τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, επιβεβαιώνουν τους μεγάλους κινδύνους που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα το επόμενο διάστημα. Αναδεικνύουν ταυτόχρονα τη σημασία και τις δυνατότητες της οργανωμένης εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης, σε σύγκρουση με την πολιτική και τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Ο πόλεμος είναι ήδη σε πορεία επέκτασης, περνά σε νέα φάση. Από τη μια, με την επίθεση της Ουκρανίας με ΝΑΤΟϊκά όπλα εντός ρωσικού εδάφους, στην επαρχία Κουρσκ, αλλά και με χτυπήματα ακόμα βαθύτερα. Οι εξελίξεις αυτές ακολούθησαν την απόφαση του ΝΑΤΟ στην πρόσφατη Σύνοδο τον Ιούλη στην Ουάσινγκτον για αποστολή περισσότερων βαρέων όπλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία και νέα οικονομική ενίσχυση δεκάδων δισεκατομμυρίων. Αντίστοιχες νέες αποφάσεις έλαβαν τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ στη συνέχεια, με χαρακτηριστική την αναθέρμανση της συζήτησης τις τελευταίες μέρες για αποστολή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, προκειμένου να πλήξει στόχους βαθύτερα στο έδαφος της Ρωσίας, ενώ, από την πλευρά της, και η Ρωσία έχει δρομολογήσει την αναθεώρηση του πυρηνικού της δόγματος ως προς τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων. Από την άλλη, με την επίθεση του Ισραήλ στο Νότιο Λίβανο. Είχαν προηγηθεί, στα τέλη Ιούλη, η δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια, πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, στην κατοικία του στην Τεχεράνη και ισραηλινά χτυπήματα στη Βηρυτό με στόχο ηγετικά στελέχη της Χεζμπολάχ. Το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση και στη Συρία, ενώ συνεχίζονται οι επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα.

Είναι σε εξέλιξη 56 ενεργά πολεμικά μέτωπα σε όλο τον κόσμο, τα περισσότερα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενισχύεται η συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στην Ευρώπη κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία, πληθαίνουν οι στρατιωτικές ασκήσεις σε όλο τον κόσμο, με συγκέντρωση δυνάμεων από τη Βαλτική και την Ερυθρά Θάλασσα μέχρι τη Νότια Κινεζική Θάλασσα, τόσο από το ευρωατλαντικό όσο και από το –υπό διαμόρφωση– ευρασιατικό στρατόπεδο. Χαρακτηριστική είναι επίσης και η συζήτηση στην Ελβετία για συνεργασία με την ΕΕ στο στρατιωτικό σκέλος, παρά τη διαχρονική θέση της περί «ουδετερότητας». Αντίστοιχα, ενισχύεται και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο, προχωράει η συζήτηση για ένταξη της Τουρκίας στους BRICS.

Σε αυτές τις συνθήκες η αστική τάξη της Ελλάδας βαθαίνει την εμπλοκή της στα δολοφονικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τη συνεχή στήριξη στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, με τη διάθεση κεφαλαίων και οπλισμού στην Ουκρανία, την αποστολή πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα και σε άλλες αποστολές της ΕΕ, τη διάθεση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα, με βάση και την πρόσφατη συνάντηση των ΥπΕξ Ελλάδας και Τουρκίας κι ενώ έχει μεσολαβήσει το επεισόδιο με την παρεμπόδιση του ιταλικού ερευνητικού πλοίου ανοιχτά της Κάσου από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, φαίνεται ότι επιταχύνονται τα παζάρια για απαράδεκτες διευθετήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, αφενός η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και αφετέρου η επισφράγιση της διχοτόμησης, προκειμένου να υπάρχει σταθερότητα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Για να «περάσουν» αυτοί οι σχεδιασμοί, καλλιεργείται από την ελληνική κυβέρνηση ο επικίνδυνος εφησυχασμός περί «ήσυχων νερών» στο Αιγαίο και «στρατηγικών συμμαχιών» στην ευρύτερη περιοχή. Την ίδια στιγμή, η πρόσφατη συνάντηση των προέδρων Τουρκίας και Αιγύπτου στην Άγκυρα και η υπογραφή νέων εμπορικών κυρίως συμφωνιών σηματοδοτεί τη στενότερη συνεργασία, την προώθηση των απαράδεκτων τουρκικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η επέκταση του πολέμου προχωράει με γρήγορους ρυθμούς σε συνθήκες όπου ήδη τα προεόρτια μιας νέας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Μεταξύ άλλων, η συνεχής αύξηση του δημόσιου χρέους στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις μεγάλες απώλειες στο αμερικανικό χρηματιστήριο που έφτασε τα 6 τρισ. δολάρια σε μια μέρα, οι προβλέψεις για μηδενική ανάπτυξη για το 2024 στη γερμανική οικονομία, η στασιμότητα στην ΕΕ, οξύνουν τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και συνεπάγονται την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου πρώτα και κύρια ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη ανακοίνωση από την ηγεσία της «Volkswagen» των σχεδίων για κλείσιμο ενός εργοστασίου, με χιλιάδες εργαζόμενους, και την άρση του καθεστώτος «εγγυημένης απασχόλησης», δηλώνοντας κυνικά ότι «η αγορά δεν υπάρχει πια».

Σε αυτή την κατεύθυνση, ως προσωρινή λύση εκτόνωσης, διοχετεύονται υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια σε εξοπλισμούς, στην πολεμική βιομηχανία. Ενισχύονται οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την ταχύτερη μετατροπή της σε πολεμική οικονομία, που συνεπάγονται ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα με την αντιλαϊκή επίθεση οξύνεται και η καταστολή, από τη μια με ανοιχτή βία από το αστικό κράτος, όπως οι πρόσφατες μαζικές απελάσεις μεταναστών από τη Γερμανία από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, από την άλλη, με ένταση της λογοκρισίας, του περιορισμού σειράς δικαιωμάτων, προεόρτια της επιβολής μια γενικευμένης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» στην ΕΕ, όπως για παράδειγμα με την προσπάθεια απαγόρευσης του Telegram στην ΕΕ, μέσα και από τη σύλληψη του ιδρυτή του στη Γαλλία. Αντίστοιχα, στις ΗΠΑ, απαγγέλλονται διώξεις σε βάρος στελεχών του τηλεοπτικού δικτύου RΤ, προωθείται απαγόρευση του ΤΙΚΤΟΚ.

Την ίδια στιγμή, όμως, οι εξελίξεις αποτυπώνουν και την αυξανόμενη δυσκολία στο αστικό πολιτικό σύστημα και την ανησυχία των αστικών επιτελείων για την εξασφάλιση της απαραίτητης σταθερότητας και συνοχής, με χαρακτηριστικό το γεγονός ότι χρειάστηκαν τρεις μήνες μετά τις εκλογές στη Γαλλία για να καταλήξουν τα «παζαρέματα» ανάμεσα στα αστικά κόμματα και να διοριστεί νέος πρωθυπουργός ο Μισέλ Μπαρνιέ, με τη σύμφωνη γνώμη του σοσιαλδημοκρατικού «Νέου Λαϊκού Μετώπου». Αντίστοιχα, η θεαματική φθορά των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία στις πρόσφατες τοπικές εκλογές για πρώτη φορά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνοδεύτηκε από τα «κροκοδείλια δάκρυα» των αστικών επιτελείων για τη νέα άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το κλίμα για την ανάγκη στήριξης «δημοκρατικών μετώπων», ενίσχυσης δηλαδή των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων. Στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα στη Γερμανία ανέδειξαν ακριβώς ότι η πολιτική υπέρ της κλιμάκωσης του πολέμου που ακολούθησαν οι σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι –παίρνοντας την αντιλαϊκή σκυτάλη από τους «κεντροδεξιούς»– αποδείχτηκε ο καλύτερος «χορηγός» για την άνοδο κομμάτων όπως το AFD και η Συμμαχία Σάρα Βάγκενκνεχτ (BSW). Η συνεχιζόμενη επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα στο όνομα της στήριξης των πολεμικών σχεδιασμών της ΕΕ, με αποτέλεσμα την εκτίναξη της ακρίβειας, το τσάκισμα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, τη στοχοποίηση των μεταναστών, έδωσε τη δυνατότητα στις εθνικιστικές δυνάμεις να εμφανίζονται ως δήθεν φιλειρηνικές.

Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς, έχει μεγάλη σημασία η συστηματική καθημερινή δουλειά οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης, της σύγκρουσης με την πολιτική, με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Η αποφασιστικότητα, οι δυνατότητες από την παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού παράγοντα αποτυπώθηκαν για μια ακόμα φορά το τελευταίο διάστημα, τόσο σε διεθνές επίπεδο, με τις συνεχείς κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που σφαγιάζεται από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά και μέσα στο Ισραήλ με τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που αψήφησαν τις απαγορεύσεις και την καταστολή απαιτώντας να τελειώσει ο πόλεμος, όσο και στη χώρα μας, με τις συγκλονιστικές προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι καταστροφικές πυρκαγιές, τους αγώνες για να καλυφθούν τα τεράστια κενά στην υγεία και την παιδεία, για να μην λεηλατηθούν τα σπίτια του λαού από τις τράπεζες και τα funds, μέχρι τον αγώνα να πεταχτούν έξω από τις σχολές το ΝΑΤΟ και οι εταιρίες-χορηγοί του πολέμου, να δυναμώσει η μάχη ενάντια στην ακρίβεια, για εισόδημα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, με μεγάλο σταθμό την κινητοποίηση στη ΔΕΘ.

Ειδικά οι εξελίξεις με τις καταστροφικές πυρκαγιές, με επίκεντρο την Αττική, και αυτό το καλοκαίρι ανέδειξαν και πάλι την άλλη όψη του εχθρικού για την εργατική τάξη χαρακτήρα του αστικού κράτους, που, επειδή είναι «μη επιλέξιμο» το κόστος της ολοκληρωμένης αντιπυρικής προστασίας, παρέδωσε για μια ακόμα φορά το φυσικό πλούτο και τη λαϊκή περιουσία στις φλόγες, που έφτασαν μέχρι τον οικιστικό ιστό στην πρωτεύουσα. Κάηκαν πάνω από 100.000 στρέμματα. Οι φλόγες έφτασαν μέχρι το Χαλάνδρι, φέρνοντας ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση την εμφάνισε περίπου ως νέα «κανονικότητα» και δεν έχασε ευκαιρία να αθωώσει την εμπρηστική πολιτική της ΕΕ, να υπεραμυνθεί την πολιτική της «πράσινης μετάβασης», όταν στην πραγματικότητα ο πραγματικός ένοχος είναι η πολιτική του κεφαλαίου, που θεωρεί ότι τα δάση και ο φυσικός πλούτος είναι εμπόρευμα που πουλιέται και «ξεπαστρεύεται» προκειμένου να προχωρήσουν ανενόχλητες οι «πράσινες» επενδύσεις. Είναι η πολιτική που ακριβώς επειδή στηρίζει αυτά τα συμφέροντα, αυτό το σύστημα, θυσιάζει την υγεία, την περιουσία ακόμα και τη ζωή του λαού και απαιτεί την αποδοχή αυτής της «κανονικότητας». Η άμεση κινητοποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να μετριαστεί η καταστροφή, να σωθούν λαϊκά σπίτια, να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους, απέναντι στην προκλητική στάση και τα «ψίχουλα» της κυβέρνησης. Η στάση αυτή ανέδειξε για μια ακόμα φορά τη σημασία να πάρει ο λαός την κατάσταση στα χέρια του, σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, με το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος του που τον θέλει έρμαιο, υποταγμένο στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωράει στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως όλες οι κυβερνήσεις στα κράτη-μέλη της ΕΕ, για την επίτευξη των στόχων του Ταμείου Ανάκαμψης, της στήριξης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτή την κατεύθυνση, όπως αποτυπώθηκε και στις εξαγγελίες στη ΔΕΘ, προωθείται νέο «πακέτο» αντιδραστικών για το λαό μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να εκταμιευτεί η 5η δόση από το Ταμείο Ανάκαμψης, που αφορά 1,3 δισ. ευρώ επιχορηγήσεις και 2,3 δισ. δάνεια. Τα χρήματα αυτά θα κατευθυνθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους, εφόσον προχωρήσουν τα 28 προαπαιτούμενα, που αφορούν βασικές επιλογές του κεφαλαίου για την προώθηση της «πράσινης οικονομίας» και μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν νέες φοροαπαλλαγές και άλλα «κίνητρα» για την προσέλκυση «στρατηγικών επενδύσεων» (που θα «χρεωθούν» στον προϋπολογισμό, άρα θα τα πληρώσει πάλι ο λαός), ενίσχυση της εμπορευματοποίησης στη διαχείριση υδάτων και αποβλήτων με νέες αυξήσεις στους λογαριασμούς, επιπλέον «πράσινα» χαράτσια για την προώθηση των ΑΠΕ, της ηλεκτροκίνησης, της «ενεργειακής ανακαίνισης» κτιρίων μαζί με νέα άνοδο στο κόστος ενέργειας, στέγης, μετακίνησης.

Ήδη τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής, όπως αποτυπώνονται με την εκτίναξη της ακρίβειας μέσα και από τη συνεχιζόμενη αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, τις ανατιμήσεις στα φάρμακα, μαζί με την ένταση της φορολογικής επίθεσης σε μισθωτούς και λαϊκά στρώματα, την εκτόξευση των τιμών των ακινήτων και των ενοικίων που παίρνει τεράστιες διαστάσεις, την έναρξη μιας ακόμα σχολικής χρονιάς με μεγάλες ελλείψεις, εντείνουν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.

Έτσι και στην Ελλάδα, μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εκφράζεται η «αγωνία» των αστικών επιτελείων μέσα και από την αρθρογραφία για τη «συνεχιζόμενη φθορά» της κυβέρνησης της ΝΔ και τα περί «αντιπολίτευσης που δεν εμπνέει» με βάση τις εξελίξεις στη σοσιαλδημοκρατία. Τα απανωτά επεισόδια στο ΣΥΡΙΖΑ, 
με την αποπομπή και στη συνέχεια επανένταξη Πολάκη στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τη διαγραφή Λινού, τη συζήτηση περί αλλαγής ηγεσίας, αλλά και τις ευρύτερες αλλαγές στο ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις προτάσεις Κασσελάκη, οι διαδικασίες της ΚΕ με τις «τηλεφωνικές ψήφους» είναι αποκαλυπτικά για το συνεχιζόμενο εκφυλισμό των σημερινών κομμάτων αυτού του χώρου.

Στη συνεδρίαση της ΚΕ η υπερψήφιση της πρότασης μοφής κατά του προέδρου συνδέθηκε με την υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εκ νέου στήριξη, απ’ όλες τις πλευρές, στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με τις συνολικότερες διεργασίες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τελικό επίδικο ποιος θα αναλάβει τα ηνία στην προσπάθεια αναστύλωσης ενός εναλλακτικού πόλου αστικής διαχείρισης, ώστε να ενισχυθεί η προσπάθεια ενσωμάτωσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας.

Στην «καρδιά» αυτών των διεργασιών βρίσκεται η με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενίσχυση των χρεοκοπημένων διλημμάτων για κοινή δράση «των προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στη ΝΔ», ως εναλλακτική, δήθεν φιλολαϊκή πρόταση αστικής διακυβέρνησης. Πρόκειται για τη συστηματική προσπάθεια να κρυφτεί η στρατηγική ταύτιση όλων των αστικών δυνάμεων –παρά επιμέρους διαφορές– στην υπεράσπιση των επιλογών του κεφαλαίου, των δεσμεύσεων της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών ΕΕ και ΝΑΤΟ, που υπηρετούν με «ευλάβεια» το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του.

Μπροστά στη νέα φάση που προμηνύουν οι διεθνείς εξελίξεις, η αποφασιστικότητα, η αποτελεσματικότητα, η αντοχή του εργατικού - λαϊκού κινήματος θα μεγαλώνει όσο σφυρηλατείται στο δρόμο του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, το κράτος και τις κυβερνήσεις του, όσο βαθαίνει η κατανόηση της πραγματικής δύναμής του, της δυνατότητας αναμέτρησης με την εξουσία του κεφαλαίου.

Τη σημασία αυτής της δουλειάς επιδιώκει να φωτίσει το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ που περιλαμβάνει:

 

Στην ενότητα Ιδεολογία - Πολιτική:

– Ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο: «Παραμένουμε αλύγιστοι! Διδασκόμαστε, συνεχίζουμε και θα νικήσουμε». Η ομιλία, που δόθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης της ΚΟΑ για τα 50 χρόνια από την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ανέδειξε το ρόλο, τις θυσίες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα. Τονίζει το χαρακτήρα της δικτατορίας της 21ης Απρίλη ως έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου, αλλά και της «μεταπολίτευσης» ως επαναφοράς της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που δεν αναιρεί τον ταξικό εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του αστικού κράτους. Στέκεται στην προσπάθεια χειραγώγησης της εργατικής τάξης και του λαού ώστε να συναινέσουν στην εντεινόμενη επίθεση που διεξάγεται σε βάρος τους, στη σημασία να δυναμώσει η οργάνωση και η πάλη ενάντια στις αυταπάτες και στους διάφορους «σωτήρες» εντός των τειχών της καπιταλιστικής εξουσίας, να δυναμώσει το ανερχόμενο ρεύμα λαϊκής αμφισβήτησης για την επαναστατική ανατροπή της.

 

Στην ενότητα Νεολαία:

– Άρθρο του Θοδωρή Κωτσαντή, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, με τίτλο «Η νεανική αμφισβήτηση να συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ». Το άρθρο, με αφορμή τα 50 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή, στέκεται στη σημασία της όλο και βαθύτερης αφομοίωσης από τα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ της επαναστατικής θεωρίας και της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στη σημασία της πρωτοπόρας δράσης και της μαχητικής προβολής του σοσιαλισμού μαζικά στη νεολαία ως της μόνης απάντησης για τις σύγχρονες ανάγκες της στον 21ο αιώνα. Αναδεικνύει την ανάγκη έντασης της ιδεολογικής αντεπίθεσης απέναντι στην επεξεργασμένη ιδεολογική παρέμβαση του κεφαλαίου στη νεολαία, σε συνθήκες που μπορεί να δυναμώσει η αμφισβήτηση, να πάρει όλο και πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά.

– Άρθρο του Τμήματος Παιδείας & Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Για την παρέμβαση του Κόμματος στα Πανεπιστήμια». Το άρθρο στέκεται στους παράγοντες που επιδρούν πολύπλευρα στη στάση και στη σκέψη των φοιτητών των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, των εργαζομένων στα ΑΕΙ, οι οποίοι εκφράζονται συγκεκριμένα ανά χώρο, όπως ο χαρακτήρας και ρόλος του πανεπιστημίου στον καπιταλισμό, οι στρατηγικές κατευθύνσεις ΕΕ - κεφαλαίου, η κυβερνητική πολιτική στο έδαφος της ελληνικής πραγματικότητας στα πανεπιστήμια. Τονίζει τη σημασία της αναβάθμισης της ιδεολογικής και πολιτική μας παρέμβασης στα ΑΕΙ, της ενίσχυσης της ολόπλευρης στήριξης στην ΚΝΕ, της σημασίας εμπλουτισμού και εξειδίκευσης της παρέμβασής μας, προκειμένου να αναδεικνύεται και να ζυμώνεται πλατιά η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η μόνη που ανταποκρίνεται στο σύνολο των αναγκών των εργαζομένων, των φοιτητών και των οικογενειών τους.

 

Στη συνέχεια του Αφιερώματος για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν:

– Ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Ο Λένιν για το ρόλο του ΚΚ, της επαναστατικής πρωτοπορίας». Τονίζει τη συμβολή του Λένιν στην έγκαιρη συνειδητή προετοιμασία για τη σοσιαλιστική επανάσταση, που απαιτούσε πριν απ’ όλα την ίδρυση του Κόμματος Νέου Τύπου, του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στέκεται στα βασικά χαρακτηριστικά και τη σημασία του κομμουνιστικού κόμματος ως κόμματος της σοσιαλιστικής επανάστασης, της δικτατορίας του προλεταριάτου, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αναδεικνύει τη σημασία της επαναστατικής θεωρίας ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επαναστατική πάλη, τις οργανωτικές αρχές που στηρίζουν την ιδεολογική ενότητα, αλλά και την αντιπαράθεση του Β. Ι. Λένιν με απόψεις που περιόριζαν τη μαζική και πολιτική πάλη μόνο στις οικονομικές διεκδικήσεις ή ιεραρχούσαν τις μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού και όχι τη συγκέντρωση δυνάμεων για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.

– Το Β´ Μέρος του άρθρου του Κωστή Μπορμπότη, μέλους της ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ, «1918-1923: Διδάγματα από την ταξική πάλη στη Γερμανία». Αναδεικνύονται πολύτιμα συμπεράσματα από την εξέλιξη της ταξικής πάλης μετά την άγρια καταστολή της εξέγερσης του Γενάρη του 1919 στο Βερολίνο, με τη συνέχεια των σκληρών ταξικών αναμετρήσεων, την περίοδο οξυμένων αγώνων και αναβρασμού μέχρι το 1923 και την εξέγερση στο Αμβούργο, τις κυβερνήσεις στη Σαξονία και τη Θουριγγία. Ταυτόχρονα τίθενται οι δυσκολίες στην ανάπτυξη επαναστατικής στρατηγικής, καθώς και βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τις συζητήσεις στην Κομμουνιστική Διεθνή εκείνη την περίοδο.

– Άρθρο του Β. Ι. Λένιν με τίτλο «Πόλεμος και Επανάσταση». Πρόκειται για διάλεξη του Λένιν στις 14 Μάη 1917, σε συνθήκες που ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο Β. Ι. Λένιν αναδεικνύει την ουσία του πολέμου, «την αδιάρρηκτη οικονομική και ιστορική σύνδεση κάθε πολέμου με την προηγούμενη απ’ αυτόν πολιτική κάθε χώρας, κάθε τάξης που κυριαρχούσε πριν τον πόλεμο και εξασφάλιζε την επίτευξη των σκοπών της με τα λεγόμενα “ειρηνικά” μέσα». Τονίζει τη διαχρονική σχέση του πολέμου με τη διαμόρφωση επαναστατικών συνθηκών, τη σημασία της αντιπαράθεσης με την προσπάθεια των αστικών πολιτικών δυνάμεων και του αστικού κράτος να υποτάξουν την εργατική τάξη και το λαό κάτω από τις «σημαίες» της αστικής τάξης, της έγκαιρης προετοιμασίας της επαναστατικής πρωτοπορίας για τη σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου και την επαναστατική ανατροπή του.

 

Στην ενότητα Βιβλιοπαρουσίαση:

– Η έκδοση του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ Ο μύθος του «κράτους δικαίου» της ΕΕ και ο δρόμος για την ανατροπή της αδικίας και της εκμετάλλευσης, που περιλαμβάνει τα υλικά της ομότιτλης ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στις 28 Μάη 2024. Επιδιώκει να αναδείξει το αντιδραστικό περιεχόμενο του «κράτους δικαίου» της ΕΕ που, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας, εντείνει τόσο την καταστολή απέναντι στις λαϊκές ελευθερίες και τα δικαιώματα όσο και την προσπάθεια χειραγώγησης, υποταγής στις αυταπάτες περί «φιλολαϊκής και δημοκρατικής ΕΕ», «προοδευτικής διακυβέρνησης με σεβασμό στο κράτος δικαίου» κ.ο.κ.

Τέλος, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα από 12.6.2024 έως 20.8.2024