Στις 24 Φλεβάρη του 2002 πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που εξέτασε τη δουλιά του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα και κατέληξε σε συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης[1].
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, μπορούμε να εξετάσουμε ορισμένες πλευρές της πείρας που συγκεντρώσαμε και το κυριότερο να εντείνουμε τις προσπάθειες για την καλύτερη αφομοίωση και προώθηση των αποφάσεων της συνδιάσκεψης.
Γιατί η προώθηση των αποφάσεων θα εξαρτηθεί από το πόσο έγκαιρα και συντονισμένα όλες μας οι δυνάμεις προσανατολίζονται και παλεύουν στην κατεύθυνση που επιβάλλει το κύριο καθήκον: «Να ανέβει ο πολιτικός καθοδηγητικός ρόλος και η επιρροή του κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Να αντιμετωπιστούν οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και οικοδόμησης ΚΟΒ στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις. Η επίτευξη ευρύτερης και ισχυρής συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να προωθείται η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Ιδιαίτερος στόχος η αλλαγή συσχετισμών δύναμης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο. Ανάμεσα στα πρώτα καθήκοντα είναι να αντιμετωπιστούν τα εντεινόμενα φαινόμενα αποστράτευσης εργατοϋπαλλήλων από τη συμμετοχή και τη δράση στα συνδικάτα, να αναζωογονηθεί η δράση τους, να ενταθεί η προσπάθεια για συμμετοχή στη δράση εργαζομένων γυναικών και νέων, να οξυνθεί η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη με τις δυνάμεις της συναίνεσης και του ρεφορμισμού».
Κινούμαστε σε αυτή την κατεύθυνση;
Στον ένα ή τον άλλο βαθμό οι κομματικές οργανώσεις προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια υποδομή, να γίνει κτήμα των κομματικών δυνάμεων ο προσανατολισμός της συνδιάσκεψης. Με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο ΙΡΑΚ, συσπειρώθηκαν νέες δυνάμεις στις κινητοποιήσεις. Εγινε ένα άνοιγμα στην εργαζόμενη νεολαία, στο χώρο της κατάρτισης. Εγιναν ορισμένα βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης.
Παρόλα αυτά είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Κατακτιέται με αργούς ρυθμούς ο προσανατολισμός στο κύριο καθήκον που έθεσε η συνδιάσκεψη. Παραμένει το πρόβλημα της απορρόφησης με τα τρέχοντα ζητήματα, υστερούμε στην κατάρτιση ενός σχεδίου δράσης σε κλάδους, σε χώρους δουλιάς που θα ανοίγει δρόμο για την ισχυροποίηση των δεσμών του κόμματος με την εργατική τάξη, θα βοηθάει την ανάπτυξη της πάλης, στη συσπείρωση δυνάμεων, στην αλλαγή των συσχετισμών.
Η ΚΕ σε πρόσφατη απόφασή[2] της εκτίμησε «ως γεγονός μεγάλης σημασίας και προοπτικής τη συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ)», όπως και άλλων συσπειρώσεων (ΠΑΣΥ, για τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, συσπειρώσεις κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», κλπ.). Εθεσε το καθήκον να στηρίξουμε πιο αποφασιστικά τα μέτωπα κοινής δράσης και συνεργασίας, να δουλέψουμε για τη διεύρυνση και μαζικοποίησή τους. Με αυτό όμως δεν ολοκληρώνεται η προσπάθειά μας. Στην απόφαση υπογραμμίζεται ότι πρέπει να δουλεύουμε για τη προοπτική στην οποία εντάσσουμε τις συσπειρώσεις. «Χρειάζεται, ταυτόχρονα, να συμβάλλουμε, ώστε οι επιμέρους συσπειρώσεις και συνεργασίες να οδηγήσουν όσο γίνεται πιο κοντά στην οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις, το λαϊκό κίνημα να έχει αποτελέσματα και κυρίως να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα να ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση, που θα γίνεται όλο και χειρότερη και πιο καταπιεστική, όσο δεν αλλάζει, δεν ανατρέπεται ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Να δημιουργήσουμε όλοι μαζί τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις νίκης στο επίπεδο της εξουσίας»[3].
Με βάση όσα προαναφέρθηκαν στο σημείωμα αυτό θα δούμε ορισμένα ζητήματα που συνδέονται με την ενίσχυση και τη διεύρυνση του ΠΑΜΕ.