Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ είναι αφιερωμένο στα ζητήματα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ και στη μάχη των Ευρωεκλογών. Μια μάχη που διεξάγεται μέσα σε ιδιαίτερα σύνθετες συνθήκες παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σοβαρών κινδύνων γενίκευσης των πολεμικών συγκρούσεων. Η ΕΕ, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, γεγονός που πρέπει να αποτελέσει καθοριστικό κριτήριο ψήφου για τα λαϊκά στρώματα.

Όλες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής μαρτυρούν την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ερυθρά Θάλασσα, οι αλλεπάλληλες ισραηλινές επιθέσεις στη Συρία και το Λίβανο, η στρατιωτική απάντηση του Ιράν στο Ισραήλ ως αντίποινα για την εγκληματική επίθεση του ισραηλινού κράτους στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό της Συρίας με νεκρούς Ιρανούς αξιωματούχους, είναι όλα στιγμιότυπα γενίκευσης του πολύπλευρου πολέμου ανάμεσα σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ από τη μία και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο με Ρωσία και Κίνα από την άλλη, ενώ το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ συνεχίζει το σφαγιασμό του Παλαιστινιακού λαού, με τους νεκρούς να έχουν ξεπεράσει τις 34 χιλιάδες και τους τραυματίες τις 77 χιλιάδες, ανάμεσά τους δεκάδες χιλιάδες παιδιά.

Την ίδια στιγμή, τα όργανα της ΕΕ του πολέμου σπεύδουν να ρίξουν παραπάνω λάδι στην φωτιά των πολεμικών συγκρούσεων. Μετά το κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «να παρασχεθούν επειγόντως στην Ουκρανία μέσα αεράμυνας, να επιταχυνθεί και να ενταθεί κάθε αναγκαία στρατιωτική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων βλημάτων πυροβολικού και πυραύλων» και τις απειλές και τα τελεσίγραφα που αυτό εκτόξευσε προς το Ιράν, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίασε στις 22 Απρίλη, εξειδίκευσε τους πολεμικούς σχεδιασμούς, λειτουργώντας κυριολεκτικά ως ένα πολεμικό συμβούλιο. Συζητήθηκε η ενίσχυση του πολεμικού εξοπλισμού της ΕΕ και η ανάγκη προετοιμασίας της για μια μεγάλης κλίμακας πολεμική αναμέτρηση. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ζοζέφ Μπορέλ, η ΕΕ πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο, για μια μεγάλης κλίμακας πολεμική σύγκρουση στην ήπειρο, που θα ξεπεράσει τα σύνορα της Ουκρανίας και δυστυχώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι πια μυθοπλασία. Σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε η περαιτέρω στρατιωτική στήριξη της αντιδραστικής κυβέρνησης Ζελένσκι, ενώ είχε προηγηθεί το νέο χρηματοδοτικό πακέτο ύψους 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα στους σχεδιασμούς αυτούς του ευρωατλαντικού άξονα, αναλαμβάνοντας όλο και πιο επικίνδυνους ρόλους, με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης της Ελλάδας. Έχει αυξήσει κατακόρυφα τη συμβολή της στον πολεμικό εξοπλισμό της Ουκρανίας, στέλνοντας μέχρι και απαγορευμένα όπλα λευκού φωσφόρου, ενώ φαίνεται ότι βρίσκεται προ των πυλών η αποστολή από την Ελλάδα στην Ουκρανία αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 και Πάτριοτ.

Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι «δεν πρόκειται να γίνει οποιαδήποτε κίνηση που θα διακινδυνεύσει, έστω και κατ’ ελάχιστον, την αποτρεπτική ικανότητα ή την αεράμυνα της χώρας μας» επιχειρούν να «ρίξουν στάχτη στα μάτια», μια που την ίδια στιγμή προετοιμάζεται συστηματικά το κλίμα για την αποστολή των συστημάτων, με διαρροές ότι δήθεν αυτά βαίνουν απαξιούμενα ή είναι «μη επιχειρησιακά αναγκαία». Ισχυρισμός έωλος και παραπλανητικός, καθώς είναι οπλικά συστήματα ναι μεν προχωρημένης ηλικίας, με σημαντικές όμως τακτικές δυνατότητες, γι’ αυτό άλλωστε τα προορίζουν για ένα σύγχρονο πολεμικό μέτωπο, όπως αυτό της Ουκρανίας. Η αξία τους αποδεικνύεται και από τις αντιδράσεις αρκετών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Η πρόσφατη φορτοεκφόρτωση πολεμικού - στρατιωτικού υλικού από οχηματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού στο λιμάνι της Σητείας, μέσα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, προκαλεί βάσιμες υποψίες και ανησυχίες, με δεδομένο ότι το σύστημα S-300 είναι αποθηκευμένο στην Κρήτη.

Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει δραστήρια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στο πολεμικό μέτωπο της Μέσης Ανατολής. Με τη μάσκα του ειρηνοποιού που επιζητεί «να σταματήσει η ανθρωπιστική καταστροφή, η οποία συντελείται», όπως ονομάζει το σφαγιασμό του Παλαιστινιακού λαού, αυξάνει επικίνδυνα τη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στην περιοχή. Μια περιοχή στην οποία η ελληνική αστική τάξη έχει ήδη στείλει τη φρεγάτα «Ύδρα», που έχει ήδη εμπλακεί σε συγκρούσεις, στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής επιχείρησης «Aspides», της οποίας τη διοίκηση έχει το ελληνικό ναυτικό, ενώ ετοιμάζεται η αντικατάστασή της μετά το Πάσχα με τη φρεγάτα «Ψαρά». Ταυτόχρονα, άλλη φρεγάτα, η «Σπέτσες», συνεχίζει να πλέει στα ανοιχτά του Λιβάνου, στο πλαίσιο της επιχείρησης του ΟΗΕ UNIFIL, για τον έλεγχο του εμπάργκο όπλων στην οργάνωση Χεζμπολάχ. Τέλος, στη Σαουδική Αραβία είναι ανεπτυγμένη η Ελληνική Δύναμη Σαουδικής Αραβίας 
(ΕΛΔΥΣΑ), μια πυροβολαρχία κατευθυνόμενων βλημάτων «Πάτριοτ» με δεκάδες στελέχη, κι αυτά στο «μάτι του κυκλώνα».

Η αστική τάξη της Ελλάδας, όπως και όλοι οι εκμεταλλευτές στην ανθρώπινη ιστορία, προβάλλουν με θράσος το ρητό: «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο», φυσικά, πάντα στις πλάτες των λαών. Η πρόσφατη δήλωση του γνωστού στελέχους της ΝΔ και πρώην υπουργού Μεϊμαράκη είναι εξόχως αποκαλυπτική: «Είμαστε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, είμαστε ενεργό μέλος της ΕΕ, και αυτό σημαίνει ότι, αν μας ζητηθεί, πρέπει να ανταποκριθούμε ώστε να βοηθήσουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη ακόμη πιο γρήγορα. Και πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι εμείς θα υπερασπιστούμε τις αρχές, τις αξίες μας, το δυτικό τρόπο ζωής και είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τον καναπέ και να μπούμε πρώτοι στην πρώτη γραμμή της μάχης».

Μέσα σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον εντείνονται τα παζάρια των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας για επώδυνες για τους λαούς διευθετήσεις και συμβιβασμούς στο Αιγαίο και σε όλα τα «επίμαχα» ζητήματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα και τις πιέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία αντιμετωπίζουν την Τουρκία «ως στρατηγικής σημασίας εταίρο», επιδιώκοντας την πιο σταθερή πρόσδεσή της στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα. Ενθαρρύνουν τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, στρώνοντας μαζί με την αστική τάξη της Ελλάδας το τραπέζι της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου, τη διχοτομική «λύση» του Κυπριακού με ευρωΝΑΤΟϊκή σφραγίδα σε βάρος των συμφερόντων του κυπριακού λαού.

Στην πρόσφατη συνάντηση αντιπροσωπειών των δύο χωρών στην Αθήνα συζητήθηκε η πορεία υλοποίησης των λεγόμενων «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» για το διάστημα 2024-2025, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Άγκυρα, στις 13 Μάη. Οι λεονταρισμοί από τη μια και την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι χαρτοπόλεμοι με την έκδοση ταυτόχρονων NAVTEX για ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις στις οποίες συμμετέχουν ως σύμμαχοι και οι δυο πλευρές, δεν μπορούν να συγκαλύψουν ούτε τις ιμπεριαλιστικές πιέσεις για «διάλογο», ούτε τα κομπρεμί των δυο αστικών τάξεων για μπίζνες. Είναι αποκαλυπτικές οι συναντήσεις για τη λεγόμενη «Θετική Ατζέντα», η οποία αφορά συμφωνίες μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων Ελλάδας και Τουρκίας που στρώνουν έδαφος και για τον «πυρήνα» των επικίνδυνων διευθετήσεων.

Οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί των αστικών τάξεων για τη μοιρασιά της λείας στην περιοχή τίποτα καλό δεν προμηνύουν για τους λαούς που πρέπει να βρίσκονται σε επαγρύπνηση κλιμακώνοντας τον αγώνα τους. Ειδικά σε τέτοιες συνθήκες, η «χαλαρή ψήφος» στις ευρωεκλογές, η ψήφος που δε χτυπά τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, αλλά σκορπίζεται σε διάφορα δήθεν «αντισυστημικά» κόμματα και κομματίδια, αποτελεί κυριολεκτικά κίνδυνο-θάνατο για τα λαϊκά συμφέροντα. Σε αυτές τις ευρωεκλογές κρίνεται η ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της ΕΕ και της στρατηγικής του κεφαλαίου. Κρίνεται κυρίως το πόσο πιο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ και πόσο πιο αποδυναμωμένα θα είναι συνολικά όλα τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ, είτε αυτά βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση. Κρίνεται το πόσο θα δυναμώσει ο αγώνας για την πραγματική και ρεαλιστική διέξοδο από το φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της αδικίας, των πολέμων και της φτώχειας.

Είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοηθεί και να αποτυπωθεί στη λαϊκή συνείδηση και ψήφο το γεγονός ότι πίσω από όλα τα μεγάλα προβλήματα του λαού, την ακρίβεια, την εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, τους πλειστηριασμούς των λαϊκών κατοικιών, την έλλειψη πραγματικής πολιτικής προστασίας, όπως και πίσω από το έγκλημα των Τεμπών, βρίσκεται η ΕΕ και οι πολιτικές της κατευθύνσεις, τις οποίες υλοποιεί μέχρι κεραίας σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως πριν οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ή τις στηρίζουν ως αντιπολίτευση.

Αν στην ελληνική Βουλή επιχειρούν κάποιες φορές να κρατήσουν τα προσχήματα, εξαπατώντας το λαό, προσπαθώντας να του «ρίξουν στάχτη στα μάτια», τα στοιχεία από τις ψηφοφορίες στο ευρωκοινοβούλιο την τελευταία 5ετία είναι αποκαλυπτικά για την σύμπλευσή τους στη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει ό,τι και η ΝΔ στο 75% των ψηφοφοριών! Το ΠΑΣΟΚ έχει ψηφίσει ό,τι και η ΝΔ στο 93% των ψηφοφοριών! Η Ελλληνική Λύση έχει ψηφίσει ό,τι και η ΝΔ στο 54,3% των ψηφοφοριών! ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά έχουν τοποθετηθεί με την ίδια ψήφο στο 70% των ψηφοφοριών!

Το κοινό αυτό παρελθόν όλων των αστικών κομμάτων στα όργανα της ΕΕ αποτελεί τον προάγγελο της κοινής τους πορείας μετά τις ευρωεκλογές, αν ο λαός δεν τους «κόψει τον βήχα» με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Έχει ήδη καταρτιστεί σε επίπεδο ΕΕ το κυβερνητικό πρόγραμμα των επόμενων χρόνων που θα το στηρίξουν από κοινού τα αστικά κόμματα, όποιο και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, όποιο και αν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Έχει τον τίτλο «Νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο» και στον πυρήνα του βρίσκονται η κλιμάκωση των «ματωμένων» πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2% του ΑΕΠ, η παραπέρα καθήλωση των μισθών, η ένταση της φορο-αφαίμαξης των λαϊκών νοικοκυριών με «πράσινα» χαράτσια, η ένταση των πλειστηριασμών και των απειλών για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων.

Σε συνθήκες που 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας βρίσκονται σήμερα στα πρόθυρα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το αντιλαϊκό αυτό κατασκεύασμα της ΕΕ επιβάλλει για κάθε νέα κρατική δαπάνη την ύπαρξη αντίστοιχου κρατικού εσόδου. Αυτό θα σημαίνει πρακτικά είτε πάγωμα των κρατικών δαπανών στα σημερινά άθλια επίπεδα, ακόμα και για επείγουσες ανάγκες, είτε νέα φορολογικά βάρη στους πιο «προνομιούχους» για να δοθούν κάποιες παροχές-ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους. Συνολικά, ο λαός θα γίνεται αντικείμενο πιο στυγνής εκμετάλλευσης, προκειμένου να διατηρείται άθικτο το ποσοστό του κέρδους και να διοχετεύονται δισεκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία στους επιχειρηματικούς ομίλους ως επιχορηγήσεις.

Την ώρα που την περίοδο 2021-2022 οι δείκτες περιθωρίου κέρδους των επιχειρήσεων ξεπέρασαν τα ιστορικά υψηλά τους, ιδιαίτερα στους τομείς της βιομηχανίας, των κατασκευών και των υπηρεσιών, και τα λαϊκά νοικοκυριά παραμιλούν από την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος συστήνει στο πολιτικό σύστημα να στηριχτεί με συναίνεση το «Δημοσιονομικό Πλαίσιο», ειδικά σε ό,τι αφορά τους μισθούς, βλέποντας κινδύνους για την οικονομία ακόμα και από τα «ψίχουλα» που έδωσε η κυβέρνηση στον κατώτατο μισθό, με το νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου. Θέτει επίσης εκ νέου ζήτημα «διεύρυνσης της φορολογικής βάσης», όπως ακριβώς και πριν από μερικούς μήνες, όταν τσάκισαν τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες. Χτυπάει βέβαια «ανοιχτές πόρτες», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του νέου Προέδρου του, διαβεβαιώνει ότι δεν αμφισβητεί ούτε στα λόγια τα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφώνησε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, διεκδικεί ρόλο θεματοφύλακα της ευρωπαϊκής «κανονικότητας», που υποβάλλει το λαό σε θυσίες δίχως τέλος.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να αποκαλύπτει το χαρακτήρα της ΕΕ και της πολιτικής της, να ενημερώνει πλατιά τον ελληνικό λαό, και να μπαίνει μπροστά στον αγώνα για να αντιπαλέψει την αρνητική για το λαό πολιτική της.

Η ΝΔ ζητάει την ψήφο θέτοντας το εκβιαστικό και σαθρό ψευτοδίλημμα «σταθερότητα η περιπέτειες». Σταθερότητα, όμως, για τα λαϊκά στρώματα θα σημάνει μεγαλύτερη ορμή στην εφαρμογή της μέχρι τώρα αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Σε συνθήκες «πολιτικής σταθερότητας» έγινε το έγκλημα στα Τέμπη, βούλιαξε στα νερά η Θεσσαλία, κάηκαν το Μάτι, η Εύβοια, η Θράκη. «Περιπέτειες» για το λαό είναι η κοροϊδία του κατώτατου μισθού, των άθλιων συντάξεων, της πολιτικής των επιδομάτων, της ακρίβειας, της αύξησης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, οι επικίνδυνες συνθήκες για τη ζωή τους, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, το άπιαστο όνειρο της φτηνής στέγης, η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. «Ικανός και ισχυρός διαπραγματευτής» θα είναι ο πρωθυπουργός μόνο για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Για το λαό πάντα θα «ξύνει τον πάτο του βαρελιού». Η τελευταία αναπροσαρμογή που έκανε ο πρωθυπουργός «διαπραγματευόμενος» για την ανακατανομή των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης δίνει το στίγμα: από τις χρηματοδοτήσεις αφαιρέθηκαν και τα ελάχιστα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας σε περιοχές υψηλού κινδύνου και εντάχθηκαν πιο «ώριμες» επενδύσεις ομίλων της Ενέργειας και των Κατασκευών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά συμπλέει μέχρι κεραίας με τη ΝΔ σε όλες τις στρατηγικές κατευθύνσεις του κεφαλαίου, αλλά εμφανίζεται ως «βασιλικότερος του βασιλέως» σε κομβικά ζητήματα, όπως, π.χ., για να βαθύνει η συναίνεση στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αναγορεύοντας το ΝΑΤΟ σε «ιερή αμυντική συμμαχία», ο Στ. Κασσελάκης τάχτηκε υπέρ της αποστολής ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα. Επιχειρεί κάλπικα να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ σχετικά με τη μετατροπή όλης της Ελλάδας σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο, στην οποία και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε πρωτοστατήσει, παζαρεύοντας δήθεν κάποια «επαρκή ανταλλάγματα». Καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και αυταπάτες για την «κανονικότητα» και το «κράτος δικαίου» που δήθεν διασφαλίζει η ΕΕ, πανηγυρίζοντας για κούφια και ανούσια ψηφίσματα του ευρωκοινοβουλίου που δήθεν ξεσκεπάζουν την αδιαφάνεια και τις παρανομίες της κυβέρνησης.

Στον ίδιο αντιδραστικό ευρωενωσιακό αστερισμό κινείται και το ΠΑΣΟΚ. 
Τα «έργα και οι ημέρες» του πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο καταδίκης του στις ευρωεκλογές. Πρωτοστάτησε, και ως κυβέρνηση αλλά και ως αντιπολίτευση, στην ψήφιση και των τριών Μνημονίων. Εφάρμοσε την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα, της 13ης και της 14ης σύνταξης. Πρωτοστάτησε στην «απελευθέρωση» - ιδιωτικοποίηση τομέων όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, η Υγεία, η Εκπαίδευση, τα τρένα, το νερό, που εκτόξευσε το κόστος για τα λαϊκά στρώματα και χειροτέρεψε ραγδαία τους όρους ασφάλειας και την υγείας εργαζομένων και επιβατών - χρηστών. Συμφώνησε με την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, αρκεί να τηρηθούν οι δικλείδες «της συνταγματικότητας και της αξιοκρατίας», να γίνει με συνταγματική αναθεώρηση.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συνιστούν τις «δύο όψεις του ίδιου νομίσματος» της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας. Μπροστά στις ευρωεκλογές είναι αναμενόμενο όμως να επιχειρούν να διαφοροποιηθούν φραστικά ο ένας από τον άλλο, μια που το επίδικο του ποιος από τους δυο θα αναδειχτεί ισχυρότερος σε ψήφους θα αποτελέσει το διάστημα μετά τις εκλογές σημαντικό ατού στα παζαρέματα που συνοδεύουν τη διαδικασία αναμόρφωσης του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Πρόκειται για μια διαδικασία που αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για την αστική τάξη της χώρας, προκειμένου να διαμορφώσει έναν ισχυρό σοσιαλδημοκρατικό πόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα, ο οποίος θα λειτουργεί και ως εναλλακτικός κυβερνητικός διαχειριστής και ως δεξαμενή ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ο λαϊκός κόσμος, όμως, δεν πρέπει να πέσει και στην παγίδα διάφορων κομμάτων και μορφωμάτων που εμφανίζονται ως δήθεν «αντισυστημικά». Δεν πρέπει να λησμονιέται ότι κάτω από τη συγκεκριμένη ταμπέλα επιχείρησαν στο παρελθόν να εμφανιστούν μέχρι και οι δολοφονικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής.

Ο «ΣΥΡΙΖΑ νο2», οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς, αφού πρώτα δεν άφησαν θέση του συστήματος από την οποία να μην προωθήσουν ως υπουργοί μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα, ψηφίζουν τώρα μέχρι και νόμους για το ξεσπίτωμα των λαϊκών οικογενειών... επειδή είναι ευρωπαϊκές Οδηγίες.

Οι κάλπικοι «αντισυστημικοί» τύπου Βελόπουλου (Ελληνική Λύση), αφού θήτευσαν στον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. που έπαιξε σε κρίσιμες στιγμές το «δεκανίκι» του συστήματος (βλέπε κυβέρνηση Παπαδήμου μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ψήφος στο πρώτο μνημόνιο, μαχητικός αντικομμουνισμός την περίοδο της κρίσης κ.ά.), έκαναν ένα πέρασμα από τη ΝΔ του Σαμαρά και τώρα ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο από την ΚΑΠ μέχρι και τις Οδηγίες υπέρ των λόμπι στην ΕΕ ως «συστατικό της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»!

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να δώσουν τη μάχη των ευρωεκλογών με ανοιχτά τα μέτωπα των αγώνων που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα: των μεγάλων απεργιών στις 28 Φλεβάρη και στις 17 Απρίλη, των συγκλονιστικών πολύμηνων κινητοποιήσεων της νεολαίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, των κινητοποιήσεων της μικρής και μεσαίας αγροτιάς για να μην ξεκληριστούν, της προσπάθειας εδώ και πάνω ένα χρόνο να αποδοθούν οι πραγματικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη. Οι αγώνες αυτοί απέδειξαν, μέσα από δεκάδες παραδείγματα, στη Λάρκο, στη Ζώνη, στους οικοδόμους, στις τηλεπικοινωνίες, στην efood, στο δημόσιο και στην Υγεία και σε αρκετούς άλλους χώρους και κλάδους, ότι ο λαός με τη συνειδητή και οργανωμένη πάλη του, που βάζει στο στόχαστρο το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, μπορεί να έχει κι επιμέρους κατακτήσεις.

Η εκλογική μάχη πρέπει να δοθεί σε κάθε χώρο που εργάζονται και ζουν τα λαϊκά στρώματα, πρώτα και κύρια στους χώρους δουλειάς. Εκεί όπου «δένεται το ατσάλι», εκεί όπου φαίνεται πιο καθαρά ποιος είναι με ποιον κι εκεί που πραγματικά μπορούν να αλλάζουν συνειδήσεις. Εκεί που μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να δει έμπρακτα ότι όχι μόνο η σημερινή αλλά και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία κάθε άλλο παρά άτρωτες είναι. Εκεί που μπορεί να δει ποιες δυνάμεις, με τις θέσεις και τη δράση τους, συμβάλλουν στην αντεπίθεση των εργαζομένων και ποιες είναι αυτές που τους βάζουν εμπόδια και τρικλοποδιές.

Η πείρα είναι μεγάλη και δείχνει ότι η ΕΕ είναι μια φυλακή των λαών, ότι είναι «μια μεγάλη οικογένεια» μόνο για τα μονοπώλια, τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Η πάλη ενάντια στις συνέπειες των αντιδραστικών πολιτικών που συναποφασίζονται από τις αστικές κυβερνήσεις και εφαρμόζονται σε κάθε χώρα, η πάλη για την αποδέσμευση από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να κατευθύνεται στη συνολική ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, στην κατάκτηση μιας γνήσιας εργατικής - λαϊκής διακυβέρνησης κι εξουσίας. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του Σοσιαλισμού, την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών!

Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνει:

– Το άρθρο του Β. Ι. Λένιν «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης». Στο άρθρο αυτό αναδεικνύεται το βασικό θεωρητικό συμπέρασμα, που διατηρεί όλη τη σημασία του για την ανάλυση κάθε διακρατικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, ότι «Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού (…) οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές». Οι όποιες παρόμοιες προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε αστικά κράτη, τονίζει ο Λένιν, μπορούν να έχουν ως μοναδικούς (αντιδραστικούς) στόχους την ενίσχυσή τους απέναντι στους ανταγωνιστές τους και το πνίξιμο «από κοινού» του επαναστατικού εργατικού κινήματος.

– Το Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη.

– Την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής, στις 10.3.2024, για την παρουσίαση του Καλέσματος της ΚΕ του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές.

– Συνέντευξη του Κώστα Παπαδάκη, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, σχετικά με τις ευρωεκλογές. Η συνέντευξη τεκμηριώνει την κρίσιμη σημασία που έχει για το λαό η παρουσία των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ στο ευρωκοινοβούλιο για την αποκάλυψη των αντεργατικών σχεδιασμών της ΕΕ, σε αντίθεση με τη στάση των εκλεγμένων όλων των αστικών κομμάτων που λειτούργησαν ως χειροκροτητές αυτών των σχεδιασμών. Αποκαλύπτει τον ψευδεπίγραφο χαρακτήρα των ιδεολογημάτων περί δήθεν «κράτους δικαίου» στην ΕΕ που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της «αντιπαράθεσης» των αστικών κομμάτων σήμερα.

– Το κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Σοσιαλδημοκρατία: Ένας σημαιοφόρος της ΕΕ αναμορφώνεται», όπου αναδεικνύεται ο ρόλος των δυο βασικών κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, στη στήριξη των στρατηγικών προτεραιοτήτων της αστικής τάξης στους κόλπους της ΕΕ και ο διαγκωνισμός τους για την πρωτοκαθεδρία στη διαδικασία αναμόρφωσης του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Το κείμενο προσεγγίζει ξεχωριστά το ρόλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΜέΡΑ25 - ΛΑΕ στην ανάπτυξη αυταπατών σχετικά με τη δυνατότητα «προοδευτικού μετασχηματισμού» της ΕΕ ή ρήξης και αποδέσμευσης από αυτή δίχως την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

– Το κείμενο του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Η στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία - Πρόνοια: Τα τραγικά της αποτελέσματα στην Ελλάδα», όπου αναλύονται οι βασικές προτεραιότητες και κατευθύνσεις της στρατηγικής της ΕΕ, τα αποτελέσματα της προώθησής της τον καιρό της πανδημίας, ο πανευρωπαϊκός χαρακτήρας της υποστελέχωσης και διάλυσης των κρατικών μονάδων Υγείας και η εξειδίκευση της στρατηγικής της ΕΕ στην Ελλάδα (εμπορευματική λειτουργία, χρηματοδότηση και στελέχωση κρατικών υποδομών, αύξηση φαρμακευτικής δαπάνης για το λαό, δραματικές ελλείψεις σε πρωτοβάθμια φροντίδα, Υγεία & Ασφάλεια στους χώρους εργασίας, ΑΜεΑ και Ψυχική Υγεία κτλ.).

– Το κείμενο του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ: Αναγκαία παρέμβαση στην υπηρεσία της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων», στο οποίο αναδεικνύονται τα αποτελέσματα της εφαρμογής της ΚΑΠ: χτύπημα ολόκληρων κλάδων της αγροτικής παραγωγής, πρώτα και κύρια της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, προώθηση της συγκεντροποίησης του αγροτικού κεφαλαίου, αύξηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων για τα λαϊκά στρώματα με ταυτόχρονη δυσκολία της μικρομεσαίας αγροτιάς να καλύψει το αυξανόμενο κόστος καλλιέργειας. Τονίζονται οι ανταγωνισμοί που βρίσκονται σε εξέλιξη για την αναθεώρηση της ΚΑΠ, το υπόβαθρο των μαζικών κινητοποιήσεων σε πολλές χώρες της ΕΕ το τελευταίο διάστημα και οι ελιγμοί των διάφορων πολιτικών δυνάμεων στο ζήτημα.

– Την ομιλία του Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Ευρωπαϊκή Ένωση και σχολείο. Μύθοι και αλήθειες» στην ομότιτλη εκδήλωση που οργάνωσε η ΤΟ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στις 13.4.2024. Στην ομιλία αποκαλύπτεται πώς η προώθηση της στρατηγικής της ΕΕ για την εκπαίδευση οδηγεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ στην απομόνωση της κοινωνικής πλειοψηφίας από το δικαίωμα στην ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση και οδηγεί σε νοσηρά και εκφυλιστικά φαινόμενα (μπούλινγκ, ενδοσχολική βία, περιθωριοποίηση, ανασφάλεια και μαθησιακές δυσκολίες των μαθητών από τις φτωχότερες οικογένειες, ανασφαλείς και καταρρέουσες σχολικές μονάδες κλπ.).

– Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Κυριάκου Ιωαννίδη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Παιδείας & Έρευνας, με τίτλο «ΕΕ και Πανεπιστήμια», σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΟ Πανεπιστημίων - Έρευνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στις 11 Απρίλη 2024. Η ομιλία στέκεται αναλυτικά στο πώς η ευρωενωσιακή στρατηγική για τον «Ευρωπαϊκό Χώρο Εκπαίδευσης» εντάσσεται και υπηρετεί τις διαβόητες 4 ελευθερίες κίνησης της ΕΕ. Αναδεικνύεται ο αντιδραστικός χαρακτήρας των στόχων για την επιτάχυνση του ρυθμού αποφοίτησης, για την «αυτονομία» και αυτοχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, για την «καινοτομία» και την «έξυπνη εξειδίκευση», για τα «πανεπιστήμια αριστείας» και τις συμπράξεις «ερευνητικής αριστείας».

– Το άρθρο του Κώστα Σκολαρίκου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Ιστορίας, με τίτλο «Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στην ΕΟΚ και στην προοπτική της ΕΕ (1974-1991)». Στο έδαφος της ιστορικά διαμορφωμένης από τη δεκαετία του 1950 αντίθεσης του ΚΚΕ στην ένταξη της χώρας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το άρθρο εξετάζει, μέσα από μια αναλυτική παρουσίαση των σχετικών κομματικών υλικών, τη σταδιακή διολίσθηση της θέσης του Κόμματος απέναντι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Τέλος, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα από 9.3.2024 μέχρι 18.4.2024.